W starym lesie, stary płotek,
strzeże bardzo starej chatki.
Na ten płotek wskoczył kotek,
co miał czarno – białe łatki.
Zrobił kroków tylko kilka,
by na ganku usiąść z drewna.
Nagle dostrzegł na nim wilka.
Mina wilka była gniewna.
W lesie chodzą takie słuchy:
– Wilk apetyt ma na koty!
Na przestrogi kot był głuchy,
wlazł przez płotek tak dla psoty.
Drewno skrzypi pod łapami,
kot ze strachu zamknął oczy.
Tylko oni, są tu sami
i na kota wilk się boczy!
Jakby tego było mało,
kot uchylił jedno oko.
Ewidentnie coś nie grało,
wilk się szczerzył zbyt szeroko.
Z oczu gromkie łzy płynęły,
wilk łapami trzymał zęby.
Strachy kotka już minęły,
przyznał mu szczególne względy.
Kot nazbierał ziół w ogrodzie,
wiadro wody zagotował.
Przy ostrożnej wilka zgodzie,
sprawdzał czemu ten chorował.
Nie minęła krótka chwilka,
kot ziołami ząb nacierał.
Uratował w porę wilka,
przez co zyskał przyjaciela.
W starym lesie, stary płotek,
strzeże bardzo starej chatki.
W niej zamieszkał wilk i kotek.
Sadzą zioła oraz kwiatki.
