czyta: Wojciech Strózik
W Milanówku mieszka Krysia
Mówią o niej – To strojnisia
Bo w Paryżu rok mieszkała
I się dobrze ubierała
Koronkowe ma sukienki
I spódnice w paski, w cętki
Wyszywane ma paseczki
I ciekawe torebeczki
Dla dziewczynek świat radochy
Zazdrość widać więc u Zochy,
Która Krysię zna od roku
I się trzyma trochę z boku
– Bo u Krysi na bogato
Szepce Zocha tak z Agatą
– Bo ta Krysia to szpanuje
I tak dumnie paraduje
Powiedziały też Gabrysi
We trzy poszły więc do Krysi
Teraz sprawdzą koleżanki
Garderobę „Paryżanki”
Kiedy Krysia drzwi otwiera
Wszystkim nagle dech zapiera
Igłę z nitką trzyma w ręku
Patrzy na nich, pełna wdzięku
A na stole jest maszyna
Obok leży fizelina
Są brokaty i cekiny
Zrozumiały już dziewczyny
Przy maszynie szyje mama
Stroje Krysi robi sama
Przy okazji córkę uczy
Krysi, nikt dziś nie dokuczy
4 odpowiedzi na “Paryżanka”
I znowu moja ulubiona autorka zabawnym i trafnym piórem pisze utwór z morałem świetny i wdzięczny- a jaki morał ? Ja wiem ale nie powiem, poczytajcie też będziecie wiedzieli 🤗
To świetny wierszyk. I zabawny i mądry😉
Rytmiczny wierszyk i z mądrym morałem
To będzie moja ulubiona bajka, bo Krysia to moja imienniczka. Ale czytając bajki na tej stronie ciężko wybrać najładniejszą, bo wszystkie są po prostu przepiękne