Walka kogutów

Raz w kurniku dwa koguty
Pogubiły w walce buty
Poszło im o dowodzenie
I u kurek powodzenie
Kogut stary i poważny
Pierwszy zaczął, był odważny
Czuł się panem w kur gromadzie
On przewodzi tutaj w stadzie
Kury łaja i pogania
Do znoszenia jaj nagania

Kogut młody i przystojny
Był dla kurek bardziej hojny
Dawał kwiatki i prezenty
To dla kur są argumenty
Kurki jego hołubiły
I o młodym w nocy śniły

Rozwścieczyło to starego
I wyskoczył do młodego
Dziobał w kuper, dziobał w piórka
Leci jedna z drugą kurka
Chcą powstrzymać te koguty
By nie padły żadne trupy
Zwłaszcza, że kogucik młody
Już przegrywał te zawody
I choć jeszcze jest szczypanie
Rozdzieliły panów panie

Już nie walczą koguciki
Lecz starego słychać krzyki:
– Bawidamek i tchórz z ciebie!
W ziemi stary łapą grzebie
I do siebie woła kury
A ze złości aż jest bury

Ale kurki nie są głupie
Wszystkie razem, w jednej grupie
Solidarnie stoją rzędem
Chcą za młodym lecieć pędem
Dla starego to zniewaga:
– Taki młody i łamaga!
Nawet wątłej jest postury
Co w nim widzą zatem kury?
Na nic zdały się grymasy
Bo skończyły się zapasy

Kury już wybrały pana
Z młodym wolą pić szampana
Panie lubią być kochane
I przez panów rozpieszczane
A nadęty kogut stary
Nie mógł ustrzec się już kary
Skoro kurek nie szanował
To z kurnika emigrował
Dziś gdzie indziej jaj pilnuje
Ale już nie dyryguje!

SPIS TREŚCI